Ik heb bij tijd en wijle ervaringen waarbij ik een volkomen éénwording ervaar met Iets of Iemand die van me houdt, waar ik van hou, waardoor ik steeds verder groei, steeds meer liefde en mededogen kan bevatten en steeds krachtiger healing-energie kan doorgeven. Elke eenheidservaring zou je een soort ‘inwijding’ kunnen noemen, zonder traditie of ritueel. Een uitwisseling van liefde tussen jouw kleine ik en je Grote Ik, waardoor je stevig verbonden wordt en de Mens wordt die je altijd al bedoeld was te zijn. Sommige van die ervaringen beleef ik helemaal alleen (of Al-één), andere maak ik mee samen met anderen.
Deze ervaringen zijn mijn inspiratie. Zonder deze verbinding zou ik mijn werk niet kunnen doen. Als je bij mij komt voor een behandeling, kom je niet bij mij als kleine ik. Je komt bij mijn en jouw Grote Ik, de Oceaan waar we allebei deel van uitmaken.
Ook al zijn dit soort ervaringen moeilijk te omschrijven, ze voelen helder, ondubbelzinnig en niet voor meerdere uitleggen vatbaar. Je voelt het gewoon, je weet het gewoon. Sommigen geloven dat ‘verlichting’ eenmalig is en dat je daarna een heilige bent. Ik was erg blij in een boek van een Japanse monnik te lezen dat ‘verlichting’, of in zijn taal ‘satori’, bij herhaling voorkomt en een normaal verschijnsel is in de spirituele ontwikkeling van iedereen die daarvoor open staat. Het komt precies overeen met mijn ervaring. Op deze pagina wil ik graag een paar van mijn ervaringen delen.
Op een ochtend stond ik met de kinderen op de fiets te wachten bij de pont in Amsterdam-Noord. Er was verder niemand, de vorige pont was net weg. Er stond geen wind en de ochtendzon scheen op het water. Ik voelde langzamerhand mijn geest uitdijen, groter worden, totdat hij het water omvatte, het zonlicht, de meeuwen, de haven, en steeds verder, totdat heel Amsterdam erin paste en toen de hele zichtbare en onzichtbare wereld. Het was heerlijk om te voelen dat er geen grenzen meer waren, dat ik zoveel groter was dan mijn kleine ik. Ik was Alles en Alles was mij. Ik voelde liefde en mededogen voor alle mensen die in mijn vergrote bewustzijn pasten, voor de hele wereld, voor de stad waar ik was, voor ieder mens, ieder huis. De rest van die dag herkende ik de mensen om me heen op zielsniveau en er gebeurden kleine wondertjes. Ik herkende een van mijn zielezusters in een vrouw die ik nog nooit had ontmoet en zij was degene die mij later voor het eerst zou leren healen.
…
Al dagenlang had ik onder enorme druk gestaan. Ik was in gevaar en alles hing af van mijn vermogen om de situatie te beheersen met geduld, compassie en zelfbeheersing. Ik was moe, heel erg moe. Toch wilde ik het niet opgeven, ik moest en zou ervoor zorgen dat iedere betrokkene hier ongeschonden uit zou komen. Ik was bang en de verantwoordelijkheid drukte zwaar op me, maar ik wist dat ik het zou doen, hoe dan ook. Ik zou niemand laten vallen, ook mezelf niet.
Het was inmiddels de avond van de derde dag van mijn beproeving. Ik kwam van de schuur in de tuin en was onderweg terug naar binnen. Het was al donker. Het was aangenaam koud en stil en boven me was een diepzwarte hemel vol sterren. Ik stond een ogenblik stil en voelde hoe ik stil wilde blijven staan. Verder niets, alleen stil staan. Ik liet de sterrenhemel op me inwerken en kwam helemaal tot rust. En toen gebeurde het. Ik voelde een Aanwezigheid, een Groot Mens of een Groot Iemand. Het kwam tegelijkertijd van buiten mij, om me heen, door me heen, en ook vanuit mijzelf. De Kracht, de Grote Mens, kwam uit mij. Dit Wezen was mij en tegelijkertijd was ik dit Wezen. Ik zag kleine witte sterretjes overal om me heen en ik voelde hoe er een kracht in mij werd wakker gemaakt, waarmee ik alles zou kunnen doen wat ik wilde. Pure Scheppingskracht. Ik voelde een enorme stroom energie door me heen komen en tegelijkertijd ontsprong die uit mij. Ik voelde een overweldigende Liefde en wist dat alles Goed was.
…
Tijdens een wandeling op de Veluwe, stopten we bij een vennetje. Het was maar klein, niet meer dan een grote vijver. Ik ging op mijn hurken aan de rand zitten en liet de zon en de stilte op me inwerken. Ineens kon ik verder kijken. Niet alleen het water, maar alles werd ineens glashelder. Alsof de werkelijkheid een dubbele bodem had en ik zag het, in al zijn dimensies. Alles leefde, alles was bewustzijn, niet alleen planten, dieren en wij mensen, maar ook het water, het licht en de koele wind. Alles is ten diepste vrede, alles is ten diepste goed.
Eenheidservaringen kunnen overal en altijd voorkomen, verwacht of onverwacht, of je het nu opzoekt of niet. Soms volgen ze op hele donkere periodes, met recht een ‘nacht van de ziel’. Soms overkomen ze je juist als je intens gelukkig bent en ontspannen.Na elke ervaring kom je weer op aarde terecht en moet je je weer terug trekken in je menselijke zelf. Dat voelt een beetje als sterven in het begin en sommige mensen worden er erg depressief van. Als je je realiseert dat deze gang naar beneden, dit afsluiten, een wezenlijk onderdeel is van de golvende beweging die je wezen maakt, van de hemel naar de aarde en weer terug, dan zul je het steeds meer als een slapen en wakker worden kunnen gaan ervaren.
Dan ga je ook voelen dat elke periode van slaap minder donker is en dat je steeds weer terug zult kunnen keren in de wereld van Liefde, als je opnieuw wakker wordt. Het is de beweging van de Kundalini-energie, de puls door je energiekanaal. Via ons mensen is het Universum voortdurend verbonden met Moeder Aarde. Met elke stap die wij op aarde zetten, geven we Haar energie, met elke ademteug ontvangen we energie uit de kosmos. De zin van ons leven is in eerste instantie, nog voordat we een missie op ons hebben genomen, alleen dat: dat we er Zijn, dat we léven, dat we de levende Verbinding zijn tussen de zichtbare en de onzichtbare wereld, tussen hemel en aarde. En dat we een levende Verbinding vormen met onszelf en degenen die ons lief zijn….ons hart is het middelpunt van deze verbindingen met boven, beneden en alles en iedereen om ons heen. Ons hart, de zetel van God-In-Ons, het centrum van de aarde, de werkelijke bron van genezing: Liefde….
Ik heb mijn hele leven een soort verlangen naar Thuis gehad, naar onvoorwaardelijke Liefde, naar het paradijs waar ik voor mijn geboorte was. Ik hoop dat het delen van mijn ervaringen anderen gerust kan stellen in de wetenschap dat dit Thuis overal om ons heen is en in ons en dat we er telkens weer verbinding mee kunnen krijgen. In eerste instantie alleen, en voor sommigen ook samen met zielsverwanten.
Image by Darkmoon_Art